Ecologische gerechtigheid
“Vroeger dacht ik dat de grootste milieuproblemen bestonden uit het verlies van biodiversiteit, het ineenstorten van ecosystemen en klimaatverandering. Ik dacht dat dertig jaar goede wetenschap deze problemen kon aanpakken. Ik had het mis. De belangrijkste milieuproblemen zijn egoïsme, hebzucht en apathie, en om deze aan te pakken hebben we een culturele en spirituele transformatie nodig. En wij wetenschappers weten niet hoe we dat moeten doen.”
- Gus Speth, auteur en topadviseur van de V.S. over klimaatverandering
Dit citaat speelde een centrale rol in mijn verhaal tijdens een ontmoeting van Kerk in Actie over het onderwerp Ecojustice, oftewel Ecologische gerechtigheid. Het is een citaat van een niet gelovige wetenschapper, en het is helemaal waar. Als christenen weten we dat maar al te goed. Jezus heeft veel gezegd over rechtvaardigheid en in navolging van Christus zijn wij geroepen om ons in te zetten voor rechtvaardigheid, ook ecologische rechtvaardigheid.
Dit onderwerp werd belicht vanuit de PKN kerken in Nederland en vanuit de kerken op Sumba, Indonesië, die met een delegatie aanwezig waren. De situaties zijn complex en Sumba is in veel opzichten niet goed te vergelijken met Nederland, maar toch zag ik gelijke noemers.
In beide situaties gaat het over onze levenshouding, over persoonlijke keuzes en over een onrechtvaardig systeem waarin we allemaal leven en werken. In het hart van de zaak gaat het over hebzucht, egoïsme en apathie. En degenen die hiervan het meeste te lijden hebben zijn de gewone boeren en burgers en de schepping waar we allemaal van afhankelijk zijn.
Om dat te veranderen moet je bij jezelf beginnen, bij bewustwording en bekering. Daarom werd er vanuit de Sumba kerken een oproep gedaan tot ‘eenvoudig leven, leven van genoeg’. Vanuit die houding moeten en kunnen we als kerk ons inzetten om de onrechtvaardige systemen in onze landen te veranderen, ook op het gebied van ecologische gerechtigheid.
