Op ziekenbezoek bij Habel

Voordat ik naar Papoea vertrok kreeg ik het bericht dat Habel in het dorp Yaniruma op sterven lag. Na wat beter navraag te hebben gedaan, bleek het gelukkig niet zo erg te zijn, maar het ging inderdaad niet goed met hem. Habel Molonggatun is één van mijn oudste Korowai vrienden. Een gelovige man die zich vol heeft ingezet voor de verkondiging van het evangelie. Daarom was ik vast besloten om hem op te zoeken tijdens mijn bezoek aan Papoea. Op 12 mei voer ik van Danowage naar Yaniruma om Lukas op te halen voor een vertaalcontrole en wilde ik ook direct bij Habel op bezoek. Toen ik aankwam bleek echter dat hij zo ziek was geworden dat zijn familie hem had uitgevlogen naar Tanah Merah. Hij bleek een bloedtransfusie nodig te hebben.

Ik wist niet of hij snel weer terug zou komen, dus heb ik me eerst geconcentreerd op mijn werk. Omdat de vertaalcontroles zo goed gingen had ik een aantal dagen over voordat de Literacy Survey van Suluh zou beginnen. Vanuit Danowage is er 3x/week een vliegtuigje dat naar Tanah Merah vliegt en ik heb een retourticket kunnen regelen. Zo kon ik in Tanah Merah bij Habel op bezoek.

Het was goed om hem te ontmoeten. Het ging al een stuk beter met hem en hij was goed aanspreekbaar. Zijn beide kinderen, Manin (vernoemd naar onze dochter) en Samuel, waren bij hem en zorgden goed voor hem. Hij had nog wel wat gezondheidsklachten, maar het was niet helemaal duidelijk waar die vandaan kwamen. Verder was hij nogal afgevallen dus ik heb hem voorzien van een aantal eiwitrijke maaltijden en zijn kinderen aangemoedigd om hem elke dag te voorzien van eiwit en groente.

Habel met zijn kinderen Manin en Samuel.

Nope Banggatun, een jongen uit Sinimburu, heeft me drie dagen lang rondgereden op zijn motor.